Goodbye Zion, hello Bryce Canyon!

Spierpijn! Dat is het eerste wat ik denk als ik wakker word. Gelukkig hoef ik vandaag niet veel te lopen, alleen maar autorijden.
Spullen bij elkaar zoeken, brood smeren voor ontbijt en lunch en ik kan vertrekken. Eerst nog even tanken. En wat betaal je dan voor benzine? Zo´n $2,47 per gallon. Tank vol voor ongeveer $15, geweldig.
De route naar Bryce Canyon is redelijk kort, ongeveer anderhalf uur rijden, dus even kijken in de reisgids wat ik onderweg tegen kan komen. Kanab zou een authentiek ´cowboy´ dorp zijn en zelfs ´Little Hollywood´ genoemd worden vanwege de grote hoeveelheid westerns die hier zijn opgenomen. Lijkt me leuk, maar niet genoeg om de dag te vullen, dus een uitstapje naar Cedar Breaks National Monument doe ik er ook maar even bij. Dat zou een kleine versie van Bryce Canyon moeten zijn en dus een mooi voorproefje voor wat komen gaat.
Kanab trok me eigenlijk ook vanwege de aanwezigheid van een fotografie zaak. Die moet ik namelijk hebben omdat de oplader van mijn camera ermee opgehouden is. Maar goed dat de accu heeeel lang mee gaat.
Jammer genoeg blijkt Kanab in twee opzichten teleur te stellen: fotografie zaak gesloten en geen stukje geschiedenis te zien in heel het dorp. Dan maar door naar Cedar Breaks.
De weg naar dit National Monument loopt dwars door het Dixie National Forest, en is een totaal ander landschap van wat ik gewend was. Groen, bebost en hier en daar velden met lavastenen.
Ceder Breaks is ook zeker de moeite waard geweest, op een hoogte van 10.700ft ofwel 3260m heb je een prachtig uitzicht op deze kleine canyon. Wel even een vest aantrekken, want op deze hoogte is het duidelijk een stuk kouder dan in het bijna 2km lager gelegen Zion.
Onderweg naar Bryce Canyon kom je nog door Red Canyon, wat alweer een mini-Bryce blijkt te zijn. Na even gestopt te hebben voor wat foto's zie ik al dat het donker begint te worden in de verte, en even later begint het inderdaad ook te regenen en onweren. Plaatselijk zelfs een flinke hagelbui, met hagelstenen waar de gemiddelde Nederlander tegenwoordig van in paniek raakt.
Eenmaal in het hotel is het weer dezelfde routine: zooi neergooien, voorbereiden voor de volgende dag, foto's bewerken en dit verhaal typen.