Natuurlijke erosie maakt rare dingen..

Vandaag heeft vroeg opstaan geen zin lijkt wel. Om half 8 's ochtends sta ik al in de rij bij de ingang van Arches National Park, en eenmaal in het park word het helaas niet beter.
Tactische keuze van bezienswaardigheden is dus nodig, en helpt gelukkig wel. Ik besluit zo snel mogelijk naar de echte publiekstrekkers te gaan, en daarna pas de rest.
Gelukkig heet Arches niet voor niets zo, en natuurlijk gevormde bogen zijn overal te vinden. Het landschap ziet er dankzij alle erosie die hier al plaats gevonden heeft er bijna buitenaards uit, zeker in combinatie met het rood-oranje gesteente.
Ik start bij een formatie van drie bogen bij elkaar waarbij het ook toegestaan is om eronder te staan. Omdat veel andere bogen behoorlijk breekbaar zijn mag dit niet altijd, maar deze zijn nog relatief jong en stevig. Het is heel indrukwekkend om eronder te staan, hoe gek dit misschien ook klinkt. Zeker als je bedenkt dat dit ooit begonnen is als een klein gaatje in een grote muur van zandsteen dat langzaam is uitgesleten.
De allerbekendste boog van het park is de Delicate Arch, die ook prominent aanwezig is op bijna alle Utah kentekenplaten. De parkeerplaats voor de hike ernaartoe is vol, maar een viewpoint hike is vreemd genoeg bijna uitgestorven.
Eenmaal bij het viewpoint moet ik eerlijk toegeven dat de boog een klein beetje tegenvalt. Niet alleen omdat hij klein lijkt door de afstand, maar ook omdat 'ie gewoon simpelweg klein is. Gelukkig dat ik de hike ernaartoe niet heb kunnen doen, dat is namelijk een best pittige en lange klim omhoog.
Als laatste heb ik wel een andere lange hike in gedachten, maar de parkeerplaats daar is zo vol dat de park rangers mensen die erheen rijden terugsturen! En om het nog mooier te maken, er is een grote onweersstorm op komst, dus mijn vorige plannen om 's nachts nog terug te komen om sterren te kijken valt ook letterlijk in het water..