Harde, koude wind en hete zon

Als ik wakker word is het nog donker, maar het weerbericht voorspeld veel goeds. De komende dagen niks anders dan strakke blauwe lucht en geen druppel regen. Perfect want in RMNP, zo zal ik Rocky Mountain National Park voortaan maar noemen, kan het behoorlijk koud worden. Vorig jaar sneeuwde het blijkbaar al in augustus, en hoewel de temperatuur in de stad ruim 32 graden zal worden, komt het in RMNP waarschijnlijk niet boven de 15 uit.
De weg ernaartoe is zodra ik Longmont uit rijd is verassend mooi, je rijd bijna meteen de bergen in over een slingerende weg onderin een canyon, en uiteindelijk als je het park in rijd zie je de bergen in volle glorie. Ik zit bij de ingang al ruim een kilometer hoger dan in de stad, en dat is goed te voelen aan de temperatuur.
Ondanks dat het vakantieseizoen voor de meeste Amerikanen erop zit, is het alsnog druk en word aangeraden om een shuttle bus te nemen vanuit een transferium. Even de kaart van het park bestuderen om een plekje uit te kiezen waar ik als eerste heen ga, en op de bus dan maar.
De laatste halte is waar ik uitstap, bij een meertje zo'n 12 km van de parkeerplaats af waar mijn auto staat. De zon schijnt, de wind is fris en de paden zijn vanaf hier alleen nog maar heuvelafwaarts, dus besluit ik te voet naar de auto terug te lopen via een paar andere meertjes. Waarom ook niet?
Het park heeft een enorme hoeveelheid bergtoppen, waarvan de meesten boven de 3500m uitkomen en dat is ook te zien aan een duidelijke boomgrens en op enkele plekken wat ijskappen op de bergen. De weg naar beneden is rustig, en het lijkt wel alsof ik de enige ben met dit briljante plan. Het laatste stukje moest langs de weg, en voor ik het wist was ik alweer bij de auto. Even nog naar een 'elk viewing spot', en jawel hoor daar zit een hele groep. Één van de dieren heeft ook nog eens een enorm gewei, en ligt lekker te poseren dicht bij de stopplaats.
Als laatste besluit ik een klein smal weggetje naar de top van één van de hoogste bergen te nemen. Dit is een onverharde weg en is gelukkig ook éénrichtingsverkeer. Hoe hoger ik kom hoe dichter ik bij de boomgrens kom en eenmaal boven op 3505m word ik beloont met een paar prachtige uitzichten! De wind waait hier ontzettend hard en is koud, maar de zon brand als de wind even gaat liggen. Er is geen boom te bekennen op deze hoogte, alleen als je naar beneden kijkt.
Nadat ik uitgestaard ben neem ik de toeristische naar beneden over de grote weg langs een paar andere viewpoints, en dan is het alweer tijd om terug te gaan om de activiteiten voor morgen in dit park te bepalen!